TYRANNUS

I.

TYRANNUS

Graece Τύραννος, nomen ignotum olim, praeterquam Aeschylo, Prometheô vinctô,

Ε῎νεςτι γὰρ πῶς τοῦτο τῇ τυραννίδι

Νόσημα, τοῖς φίλοισιν οῦ πεπονθέναι.

et ante ipsum Archilocho, uti Scholiastes Aeschyli ad hl. l. docer. Significabat autem primum vox Regem simpliciter. Servius, ad illud l. 4. Aen. v. 320. Nihil intererat apud Maiores, inter Tyrannum et Regem. Inde quia in hoc apice aegre se continet humana imbecillitas, quin ad superbiam ac saevitiam inclinet, Regnum superbum, ut videre est apud eundem, l. 10. et παρά τοὺς νόμους ἄρχοντα, καὶ πιέξοντα τοὺς ὑπὸ χεῖρα ἐπὶ τῷ οἱκείῳ συμφέροντι, ut ait Moschopulus, seu unicâ voce Hesychii, ἀναγκαιομόναρχον, ac τυραννοδαίμονα. Quales inprimis, qui potestatem rapuerunt perpetuam in ea civitate, quae libertate usa est, uti habet Corn. Nepos, Miltiade, c. ult. Exosum maxime liberis civitatibus nomen. Unde in tyrannidem affectantes Lex Solonis, Εἴ τις ἐπιχειροίη τυραννεῖν, ςθάνατον ξημίαν εἶναι, Si quis tyrannidem affectârit, capital esto. Quâ tamen non licebat cuilibet occidere talem, sed oportebat in iudicio convictum, ab Undecim viris capitalibus, capite plecti, uti liquet ex antithesi Legum Solonis et Poplicolae, apud Plutarchum. Tyrannorum vero alia ratio, ut quos impune, imo cum spe praemii, occidere licebat. Cicero, pro Milone, c. 29. Graeci homines Deorum honores tribuunt iis viris, qui tyrannos necaverunt. Quae ego vidi Athenis? quae aliis in urbibus Graeciae? Quas res divinas talibus institutas viris? Quos cantus? Quae carmina? prope ad immortalitatis et religionem et memoriam consecrantur. Ubi Aristogitonem et Harmodium intelligit, in quorum honorem Scholia illa scripta, quae εν ταῖς τῶν ποτῶν συνοδοις ᾖδον, in compotationibus decamabant, ut docet Interpres Comici in Acharnenses. Hinc in Khetorum scholis lex, τυραννοκτόνῳ δίδωσι την` δωρεὰν, Tyrannicidae praemium detur. Honorique Harmodii et Aristogitonis consultum psephismate illô, Nomina Harmodii et Aristogitonis ne unquam servis indere liceto, apud A. Gellium, l. 9. c. 2. Vide supra, voce Scolia, et de Tyrannicidas coronandi, eorumque posteritatem honorandi more, Car. Paschalium, Coron. l. 7. c. 5. et 20. Neque tantum in Tyrannos ipsos insurgebant, sed etiam in Graecis ckvitatibus liberi Tyrannorum, oppressis illis, eôdem suppliciô interficiebantur, teste Brutô, Ep. ad Cicer. et sublatâ tyrannide acta rescindebantur; unde saepius legas, καὶ ἔςτω ταυτα ἄκυρα, ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶ Τριάκοντα, ipsis nominibus de Fastis deletis, qua de re vide Casaubon, ad Sueton. Aug. c. 100. et Sam. Petitum, Comment. in LL. Auic. l. 3. tit. 2. uti de more statuas eorum lapidandi ac luto inquinandi, supra. Hinc Tyranna et Tyrannis, pro femina imperante vel dominante, cum alias τυραννὶς, dominatio ipsa sit, seu Imperium. Treb. Pollio in Vita Victoriae, c. 31. Triginta Tyrannor. Nemo in Templo Pacis dicturus est, feminas inter tyrannos, cum risu et ioco, tyrannas videlicet et tyrannides — posuisse, ad quem locum vide Casauboni et Salmasii Notas. Nempe XXX. is Romanorum Tyrannos historiâ suâ complexus est, in quorum numero et Zenobiam et Victoriam posuit, maximi animi feminas, sicut de totidem Atheniensium Tyrannis, quaedam habes in Thrasybulo

Nepotis, plura apud rerum Graecarum Scriptores.

II.

TYRANNUS

Sophista, scripsit de divisione orationis libros 10. Suid.